SHAH ALAM, 16 SEPT: Rindu makanan kampung, dibayangi dialek Sarawak antara rintangan ditempuh anak jati Bumi Kenyalang yang merantau ke Semenanjung demi mencari rezeki.
Berkongsi pengalaman itu, Abd Rayjal Abd Jalil berkata dia terpaksa membiasakan diri sarapan dengan nasi lemak ketika kali pertama jejak kaki ke Kuala Lumpur pada 2007.
“Kalau di Sarawak, setiap pagi saya akan cari laksa Sarawak dan mi kolok tetapi di sini (Semenanjung) makan nasi lemak, jadi perut tidak boleh proses makanan itu pada waktu pagi. Sekarang sudah terbiasa dan setiap pagi pasti akan ke restoran mamak untuk makan nasi lemak bersama teh tarik.
“Sejujurnya saya masih rindu dengan makanan Sarawak terutama Linut (makanan tradisional yang digemari kaum etnik Melanau). Setiap kali sebelum pulang ke kampung, saya akan hubungi emak supaya menyediakan makanan tersebut,” kata anak kelahiran Bintulu itu.
Menurut bekas pemain sayap pasukan Sarawak itu, dia berpindah ke ibu negara bagi merealisasikan cita-citanya sebagai pemain bola sepak dan ketika itu khidmatnya diperlukan dalam pasukan Polis Diraja Malaysia (PDRM).
Abd Rayjal yang berusia 31 tahun berkata keadaan itu memaksanya untuk berkomunikasi dengan baik, namun mengakui janggal dan bukan mudah berikutan kerap tersasul dialek Sarawak.
“Persekitaran polis memang lain daripada yang lain. Disebabkan pasukan ini ada orang Melayu, Cina dan India, jadi mereka sedikit sebanyak membina semangat serta membuang perasaan takut saya walaupun mengambil masa dua hingga tiga tahun.
“Sememangnya pengalaman bermain bola sepak banyak di Semenanjung kerana saya ingin cuba bakat dan cabar diri,” katanya yang kini sudah bersara daripada sukan itu serta mengusahakan perniagaan di ibu kota.
Sementara itu, anak kelahiran Kuching, Hafizan Halim berkata dia sangat merindui laksa Sarawak dan mi kolok selain masakan air tangan ibunya selepas kali terakhir berpeluang merasai juadah tersebut dua tahun lepas.
“Sepatutnya memang setiap bulan saya akan pulang ke kampung halaman tetapi malangnya tidak boleh berbuat demikian disebabkan pandemik. Kalau dulu, sampai sahaja di Kuching benda pertama saya akan cari ialah laksa Sarawak,” katanya.
Mengimbau pengalaman sewaktu merantau ke Selangor pada 2004 untuk menyambung pengajian di sebuah institusi pengajian tinggi awam (IPTA), beliau mengakui terpaksa melatih diri selama empat tahun untuk menghilangkan dialek Sarawak.
“Kebanyakan rakan sebilik dari Utara jadi saya lebih terpengaruh dengan bahasa tersebut tetapi sebaik tamat pengajian pada 2008, saya melaporkan diri sebagai pelajar praktikal di sebuah syarikat penyiaran.
“Memandangkan tugas saya ketika itu sebagai hos dan wartawan penyiaran, jadi saya kena ubah dialek… langsung tak boleh ada,” katanya yang kini berkhidmat sebagai pengarah urusan di sebuah pusat sukan di Petaling Jaya.
Bagi Aisyah Idris yang hampir enam tahun menetap di Cyberjaya, dia mengatasi masalah dialek Sarawak dengan bercakap seorang diri di hadapan cermin selain menonton drama Melayu.
“Saya memang selalu tersasul dialek Sarawak, setiap kali bercakap mesti mahu selitkan sekali bahasa Sarawak. Semasa zaman belajar dulu, rakan sebilik asyik perli saya disebabkan dialek tersebut,” kata pekerja swasta yang berasal dari Sibu.
